Misschien is het raar, maar de dag dat ik voor het eerst Formule 1 keek, kan ik me niet precies meer herinneren. Ik moet een jaar of vijf zijn geweest, want ik herinner me flitsen van races waarin ik twee rode auto’s altijd vooraan zag rijden. Dat waren waarschijnlijk ene Michael Schumacher en Rubens Barrichello, beiden rijdend voor Ferrari. Theoretisch gezien goed mogelijk, want in 2002, toen ik nog een kleuter was, werden vijftien van de zeventien races gewonnen door een coureur van het Italiaanse team.

Het is achteraf best logisch dat een perfectionist als ik fan werd van de Formule 1, in de tijd dat Ferrari’s dominantie hoogtij vierde. Sowieso staat de hoogste klasse van de autosport bol van volmaaktheid. Ga maar na: alles op de circuits is tot in de puntjes verzorgd, coureurs kunnen zich een luxe leven veroorloven, alle vrouwen in de paddock voldoen aan het klassieke (en achterhaalde) schoonheidsideaal en de details in de techniek bepalen welk team uiteindelijk de sterkste auto heeft.

En toch weet ik diep in mijn hart dat ik niet wil dat alles foutloos is, zeker niet in de Formule 1. Op den duur is perfectie namelijk saai. Want laten we wel wezen; wanneer een team alles tot in de puntjes verzorgd heeft, zullen ze altijd winnen. Neem nou Red Bull, dat met Sebastian Vettel elf van de negentien races op haar naam schreef in 2011.

Veel van die races won Vettel dat jaar met twee vingers in de neus, waarna hij altijd zijn vingertje opstak dat bij veel fans de neus uitkwam. Men was gedurende het seizoen dan ook blij als een coureur van een ander team een race won (tenzij je in je Red Bull-pyjama de races keek natuurlijk).

Oftewel: onvoorspelbaarheid kan ook best leuk zijn en onvoorspelbaar wordt het pas als dingen niet perfect zijn. En dus hoopten veel mensen in 2011 dat Red Bull uit balans kon worden gebracht. Na een zo goed als perfecte seizoenstart, bleek al snel dat er bij Red Bull niet zo snel iets mis zou gaan. Maar gelukkig zijn er dan nog factoren waar niemand invloed op heeft. Ook niet de Formule 1. Een voorbeeld daarvan is het weer.

De weergoden waren de fans uiterst gunstig gezind tijdens de Grand Prix van Canada in 2011. Vettel pakte op zaterdag nog de polepostion maar of hij deze vast kon houden was net zo onvoorspelbaar als de weersomstandigheden op zondag. Gedurende de race wisselden droge en natte momenten zich in rap tempo af.

De vele regenval zorgde ervoor dat de race achter de safety car moest beginnen en dat de race later nog voor twee uur zou worden stilgelegd. Door het tijdelijk stopzetten van de race en liefst zes safety car-fases ging de race uiteindelijk de boeken in als de langste Grand Prix in de geschiedenis van de Formule 1.

Na de start duurde het vijf ronden voordat safety car-rijder Bernd Mayländer het veld losliet, maar het duurde niet lang voordat hij op de baan terugkeerde. Achter raceleider Vettel kwam toenmalig McLaren-coureur Jenson Button, gestart vanaf de zevende plek, in aanraking met teamgenoot Lewis Hamilton, waardoor laatstgenoemde uitviel.

Button moest een pitstop maken, waarna hij zijn race kon vervolgen. Het zou niet de laatste keer zijn dat de wereldkampioen van 2009 de pits moest opzoeken. Zo kreeg hij onder andere een drive-through penalty voor te hard rijden achter de safety car en kreeg hij het aan de stok met de Ferrari van Fernando Alonso. Dit alles gebeurde ver achter de rug van Vettel, die, ondanks alle tumult, aan de leiding bleef.

Ook na de onderbreking van twee uur was de Duitser vooraan te vinden, terwijl achter hem Alonso en Button elkaar aantikte en de Brit zijn vijfde pitstop maakte en terugviel naar de laatste plek. Button kon zich opmaken voor een inhaalrace en wat voor een.

Dankzij een aantal neutralisaties, een goed getimede zesde (!) pitstop en het vermogen om uitmuntend te presteren op een opdrogende baan, wist de McLaren-rijder zich in de slotfase knap op te werken naar de tweede plaats, achter raceleider Vettel, die op weg leek naar zijn zesde overwinning in de eerste zeven races van 2011.

Maar toen was daar een moment van imperfectie van de toenmalig regerend wereldkampioen. In de allerlaatste ronde op het Circuit Gilles Villeneuve spinde Vettel doordat hij in bocht zeven iets te veel op het natte gedeelte van de baan terechtkwam. Button maakte daar dankbaar gebruik van, stuurde zijn auto simpel over de droge ideale lijn en nam de eerste positie van de tot dan toe foutloze man uit Heppenheim over.

Een halve ronde later won de Brit na ruim vier uur een allesbehalve vlekkeloze race voor een uitzinnige menigte in Montreal. En zo bleek uiteindelijk maar weer: voor spektakel in de Formule 1 is toch echt imperfectie nodig. (Foto's: Red Bull Content Pool / Getty Images)