De laatste dag van Gilles Villeneuve

Gilles Villeneuve was op het moment van zijn overleden bezig aan zijn zesde seizoen in de Formule 1. Hoewel hij voornamelijk herinnerd zal worden als Ferrari-coureur, maakte hij zijn debuut in de Formule 1 voor het team van McLaren dat hem na een aantal indrukwekkende races in de Formule Atlantic een contract voor vijf Grand Prix' aanbood in hun derde wagen. Hoewel Villeneuve indruk maakte, werd zijn contract niet verlengd vanwege financiële redenen. Villeneuve was vervolgens in beeld bij Wolf Racing, maar tekende uiteindelijk een contract voor de laatste twee races van 1977 en het volledige seizoen 1978 bij Ferrari, nadat Enzo Ferrari Villeneuve persoonlijk ontmoet had. De teambaas was diep onder de indruk van persoonlijkheid en kwaliteiten van de Canadees en zou altijd een zwak voor hem houden.

Villeneuve debuteerde in Canada voor Ferrari en viel uit met een oliedrukprobleem. Bij de laatste race van het seizoen kwam een toeschouwer om het leven nadat Villeneuve's Ferrari gelanceerd werd door de Tyrrell van Ronnie Peterson en in het publiek terecht kwam. In 1978 was Villeneuve snel, maar onbetrouwbaar. Hij maakte fouten, had materiaalpech, maar toonde potentie in snelheid en skills. Ondanks geruchten in de Italiaanse pers dat hij vervangen zou worden, hield Enzo Ferrari aan hem vast. Tegen het eind van het seizoen werden zijn prestaties beter en in Canada boekte hij zijn eerste overwinning voor Ferrari en hemzelf.

In 1979 domineerde Ferrari het WK. Villeneuve won drie races en was kanshebber voor de wereldtitel. Dat hij uiteindelijk geen wereldkampioen werd, had twee redenen. De eerste reden was dat Villeneuve weigerde om tactisch te rijden. Hij was een racer, iemand die risico's nam en door die risico's weleens een te groot risico nam en niet scoorde. De twee reden was dat Villeneuve loyaal aan Ferrari en eerlijk tegen zijn teamgenoot was. Als er een teamorder werd gegeven, dan gehoorzaamde Villeneuve. Teamgenoot Jody Schekter ging er om die redenen met de wereldtitel vandoor. 

In 1980 scoorde Villeneuve slechts zes punten. In 1981 won Villeneuve twee GP's, ondanks het feit dat zijn Ferrari lang niet zo'n goede auto was als de Brabams, Lotussen en Williams' waar hij tegen streed. Velen schrijven deze zeges puur toe aan het talent van Villeneuve.

1982 begon hoopvol, ondanks een uitvalbeurt en een diskwalificatie. Tijdens de Grand Prix van San Marino waren Villeneuve en teamgenoot Didier Pironi op weg naar een 1-2 overwinning en de teamleiding van Ferrari verzocht aan beide rijders om banden en benzine te sparen. Villeneuve, die aan de leiding reed, ging er derhalve van uit dat de posities gehouden zouden worden zoals ze waren en was vervolgens verbaasd dat hij in gehaald werd door Pironi. De Canadees ging even op zijn gas en haalde Pironi weer in, ervan uitgaande dat de Fransman de teamorders niet gehoord had. In de laatste ronde haalde Pironi Villeneuve weer in en won de wedstrijd. Villeneuve voelde zich verraden en zwoer om nooit meer een woord met Pironi te wisselen.

Nooit meer kwam eerder dan verwacht. Twee weken later tijdens de kwalificatie-training voor de Grand Prix van België kwam er een eind van het leven van de coureur die weigerde om compromissen te sluiten en daardoor het hart van Enzo Ferrari en de tifosi van de Scuderia had veroverd. In de slotfase van de training was Villeneuve met 0.1 seconde voorbij gestoken door Pironi en de Canadees wilde nog een keer alles uit kast halen toe hij na in de eerste chicane stuitte op de erg langzaam rijdende March van de Duitser Jochen Mass. Mass zag Villeneuve aankomen in zijn spiegels week uit naar rechts om Villeneuve op de racelijn te laten passeren. Op dat moment was Villeneuve echter al naar rechts uitgeweken om Mass buitenom in te halen. De twee auto's klapten op hoge snelheid op elkaar en de Ferrari van Villeneuve vloog tientallen meters door de lucht voordat de auto terug op de baan kwam en een paar keer over de kop sloeg. Villeneuve werd hierbij uit de wagen geslingerd en gelanceerd tegen een hekwerk. Artsen en collega-coureurs waren snel ter plaatse, maar slaagde er niet in om het leven van de Canadees te redden. Hij overleed die avond van 8 mei 1982 in het ziekenhuis van Leuven. Gilles Villeneuve is 32 jaar geworden.

Villeneuve wordt voornamelijk herinnerd als een coureur die nooit zijn voet van het gas haalde en geen duel uit de weg ging. Als leider in het WK in 1979 ging hij met alles risico's van dien bochten lang wheelbangend met René Arnoud over het circuit tijdens de Grand Prix van Frankrijk. Het tekende hem als rijder. Voormalig teamgenoot Jody Schekter beschreef hem als 'de snelste man in de autosport'. Een ander aspect waarom Villeneuve nog altijd een heldenstatus geniet, is zijn eerlijkheid. Afspraak was afspraak bij de Canadees. Daarom voelde hij zich zo verraden door Pieroni, omdat die zich volgens Villeneuve niet aan de afspraken had gehouden. Het zal altijd een raadsel blijven of dat 'verraad' uiteindelijk de dood van Villeneuve heeft veroorzaakt.

Bekijk hieronder de trailer (met de fatale crash) van de documentaire 'Een bocht te ver' die enkele jaren geleden door de Belgische zender BelgaSport is gemaakt. Let wel: de beelden kunnen als schokkend worden ervaren.