Dr. Helmut Marko liet zich recentelijk ontvallen dat hij momenteel geen 'nieuwe Max' in het Red Bull Junior Programma ziet. Het is voor ons een aanleiding om eens te onderzoeken hoe succesvol het Red Bull Junior Programma tot nu toe geweest is.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Het is succesvol. Met vier wereldtitels, vier coureurs die doorstromen van opleidingsteam Scuderia Toro Rosso naar hoofdmacht Red Bull Racing en drie coureurs die gezamenlijk 44 Grand Prix' gewonnen hebben, kun je moeilijk spreken van een falend beleid. Het is evenzo een waarheid dat deel uit maken van het Red Bull programma ook funest voor een aantal Formule 1 carrières geweest is.
In dit artikel gaan we terug naar de oorsprong van Scuderia Toro Rosso. STR werd in 2006 opgericht toen Red Bull Minardi overnam. Het doel van Toro Rosso was direct duidelijk: jonge, talentvolle coureurs een podium bieden om zich te meten met de beste Formule 1-coureurs en zich zo danig te ontwikkelen dat ze op een dag zouden kunnen strijden om de wereldtitel.
2006 : Het begin
De eerste twee coureurs die uitkwamen voor STR waren de Amerikaan Scott Speed en de Italiaan Vitantonio Liuzzi. Liuzzi is feitelijk de oorzaak van de oprichting van STR. De Italiaan was regerend (en de laatste) kampioen Formule 3000 toen hij in 2005 debuteerde in de Formule 1. Liuzzi moest in het eerste seizoen van Red Bull Racing telkens ruilen van stoeltje met de Oostenrijker Christian Klien. Uiteindelijk werd Klien gekozen tot vaste secondant van David Coulthard en werd Liuzzi voor 2006 gestald bij het nieuwe Toro Rosso.
Liuzzi scoorde zijn eerste en enige punt van het seizoen bij de Amerikaanse Grand Prix en kreeg een contractverlenging voor 2007. Eind 2007 was het afgelopen voor de Italiaan. Ondanks drie punten moest hij plaats maken voor Sebastian Bourdais.
Liuzzi testte in 2008 en 2009 voor Force India en reed in dat laatste jaar vijf Grand Prix’ als vervanger van Giancarlo Fisichella. Zijn optredens waren voldoende om een contract als race-coureur voor 2010 te verdienen. Liuzzi scoorde 21 punten in 19 races, maar moest eind 2010 vertrekken. Hij vond onderdak bij HRT waar hij zijn laatste 18 Grand Prix van zijn loopbaan reed, zonder een punt te scoren.
Eindoordeel Vitantonio Liuzzi: 6 ½
Over de Amerikaan Scott Speed kunnen we kort zijn. Hij reed een onzichtbaar 2006 en werd halverwege 2007 vervangen door ene Sebastian Vettel. Uiteindelijk kan onomwonden gesteld worden dat Speed heel veel speed tekort kwam.
Eindoordeel Scott Speed: 4
De derde Toro Rosso coureur was Sebastian Vettel. De kleine Duitser maakte dan niet zijn F1 debuut in een STR, hij reed immers één race voor BMW Sauber,zijn doorbraak beleefde hij bij STR waar hij in 2008 sensationeel de Grand Prix van Italië won. Hij verdiende promotie naar Red Bull Racing in 2009 waar hij direct meestreed om de wereldtitel. Uiteindelijk was Jenson Button nipt te sterk. Van 2010 tot 2013 had Vettel echter een abonnement op de wereldtitel alvorens het in 2014 voor het eerst in zijn carrière tegen zat. Hij besloot Red Bull te verlaten voor Ferrari.
Eindoordeel Sebestian Vettel: 9 ½
Begin 2008 trad Sebastian Bourdais als gearriveerde coureur aan bij Scuderia Toro Rosso. De Fransman maakte immers als viervoudig IndyCar (toen CART) kampioen zijn debuut in de koningsklasse van de autosport. Direct in zijn eerste race pakte Bourdais punten, maar de Fransman had niet kunnen bevroeden dat er slechts een zevende plaats in België zou volgen. Qua punten werd hij met 35-4 door de jonge Vettel verslagen. Voor Bourdais veranderde er in 2009 niet veel. De Fransman wist maar matig indruk te maken, scoorde slechts 2 WK punten en werd voor de Grand Prix van Hongarije bedankt voor bewezen diensten.
Eindoordeel Sebastian Bourdais: 4,5
Sebastian Buemi scoorde in 2009 voor Toro Rosso zes WK punten en versloeg daarmee niet alleen Bourdais, maar ook zijn nieuwe teamgenoot Jaime Alguersauri. Dat zou in 2010 niet veranderen. Buemi versloeg de jonge Alguersuari op punten, maar het jaar er na zou de Spanjaard meer punten scoren dan zijn Zwitserse teamgenoot. Toch was het Buemi die het meeste indruk maakte, maar een ongelooflijk dosis pech op zijn weg vond. Voor beide heren was eind 2011 einde oefening omdat ze drie jaar lang deel uitgemaakt hadden van STR. Een nieuwe lichting talent stond te trappelen en geen van beiden maakten ofwel promotie naar Red Bull Racing, al zou Buemi nog vier jaar als testrijder dienen, ofwel werden gecontracteerd door een ander team. Buemi maakt inmiddels furore in de Formule E, terwijl Alguersuari, nog altijd maar 27, helemaal is gestopt met racen en inmiddels een DJ carrière is gestart.
Eindoordeel Sebastian Buemi: 6,5
Eindoordeel Jaime Alguersuari: 5
In 2012 stonden twee jonge honden aan de start namens STR. Jean-Eric Vergne debuteerde in de Formule 1 naast de Australiër Daniel Ricciardo, die al een half seizoen HRT achter de rug had. Vergne eindigde in 2012 als beste STR coureur, terwijl die eer in 2013 te beurt viel aan Ricciardo. Onderling verschil was er nauwelijks, maar toch werd de Australiër unaniem naar voren geschoven om landgenoot Mark Webber op te volgen bij Red Bull Racing. Hij zou viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel in 2014 alle hoeken van de baan laten zien en heeft sinds zijn overstap vier Grand Prix’ op zijn naam geschreven.
Eindoordeel Daniel Riccardio: 9,5
Vergne moest bij STR blijven en kreeg je Rus Daniil Kvyat naast zich als nieuwe teamgenoot. De Russische debutant moest zijn meerdere erkennen in Vergne, maar werd toch verrassend gekozen om Sebastian Vettel op te volgen bij RBR, toen deze aangaf naar Ferrari te vertrekken. Tot afgrijzen van Vergne, die zijn Formule 1 loopbaan zag sterven in schoonheid. Ook hij rijdt inmiddels in de Formule E. Kvyat reed een en een kwart seizoen naast Daniel Ricciardo, werd gewogen en te licht bevonden. Sinds de GP van Spanje 2016 rijdt hij weer voor STR waar hij eigenlijk al een heel seizoen zijn meerdere moet erkennen in Carlos Sainz.
Eindoordeel Jean-Eric Vergne: 6,5
Eindoordeel Daniil Kvyat: 5,5
Diezelfde Carlos Sainz werd ironisch genoeg gekozen als vervanger van Kvyat naast de voor 2016 reeds gecontracteerde Max Verstappen. Beide coureurs maakte bij tijd en wijle indruk in de STR, maar het was Verstappen die doorschoof naar RBR toen Kvyat teruggezet werd. De Nederlander won direct zijn eerste race voor Red Bull en boekte sindsdien mooie podiumplaatsen, maar zorgde ook voor de nodige commotie door zijn manier van verdedigen. Door de doorlopende contracten van Ricciardo en Verstappen rijdt Sainz inmiddels voor het derde achtereenvolgende jaar voor STR, waar hij gezien de ervaringen van Buemi, Alguersuari en Vergne net als Kvyat moet vrezen voor zijn plekje aan het eind van het jaar. Er staan immers alweer nieuwe talenten te trappelen. Een van die talenten is de Fransman Pierre Gasly, maar het feit dat STR voor dit jaar vasthield aan Kvyat spreekt, ondanks het winnen van de GP2 titel niet in het voordeel van de Fransman.
Eindoordeel Max Verstappen: 9
Eindoordeel Carlos Sainz: 8
We kunnen dus concluderen, zoals ook hierboven al vermeld, dat het RB Junior Program enkele uitmuntende rijders en Formule 1 successen heeft opgeleverd, maar ook enkele flinke missers. Het is wereldtop of middenmoot. Met uitzondering van Vettel, Ricciardo, Verstappen en misschien Sainz is het Red Bull/STR of niets gebleken.