Retro | De dag dat de safety car debuteerde

In een tijdperk dat dood een wezenlijk onderdeel van de sport was vond de FIA dat er iets gedaan moest worden aan veiligheid. Een belangrijk onderdeel voor het bevorderen van de veiligheid is het veld op gematigde snelheid rond laten rijden op het moment dat er ergens op het circuit een incident plaats vond. De oplossing was de safety car, een uit de Amerikaanse racerij overgenomen fenomeen.

Tijdens het weekend van de Canadese Grand Prix, de veertiende en voorlaatste wedstrijd van het Formule 1-seizoen 1973, was het slecht weer. De wedstrijdleiding was alert op incidenten. Toen Jody Scheckter en Francois Cevert met elkaar in aanraking kwamen was het moment daar om de safety car voor de allereerste keer de baan op te sturen.

Dat gaat fout. De safety car vangt niet de leider van de wedstrijd op, maar de op de achtste plaats rijdende Nieuw-Zeelander Howden Ganley. De top-7 kan dus op volle snelheid doorrijden en pakken een volledige ronde voorsprong op de rest van het veld. Foutje, bedankt. 

Om de verwarring nog groter te maken verliest de wedstrijdleiding het overzicht als de coureurs vervolgens allemaal de pits in gaan om nieuwe banden te monteren. Niemand weet meer precies welke coureur op welke positie rijdt. 

Als de safety car de baan weer verlaat wordt na tachtig ronden de finishvlag gezwaaid. Alleen.... niemand heeft enig idee wie de race gewonnen. Het team van Lotus denkt dat kopman Emerson Fittipaldi gewonnen heeft, maar de vlagzwaaier heeft een andere mening. Hij zwaait de vlag op het moment dat Ganley passeert. De eerste coureur daarachter met een ronde voorsprong moet hebben gewonnen. 

Dat blijkt de Amerikaan Peter Revson te zijn. De McLaren-coureur wordt na lang overleg van de wedstrijdleiding tot winnaar uitgeroepen. Fittipaldi wordt tweede en de Brit Jackie Oliver wordt derde. 

Het zou twintig jaar duren voordat de safety car wederom ingezet werd bij een Formule 1 Grand Prix.