Tot dusver was het een moeilijk jaar voor Daniel Ricciardo, volgens de Australiër zelf het moeilijkste jaar uit zijn F1-carrière. ‘De resultaten waren er niet, en het was niet duidelijk waarom niet.’ Ricciardo vertelt dat de zomerstop belangrijk voor hem was: even een stap achteruit doen, weg van de Formule 1, om perspectief te krijgen. Bij het ingaan van de Grand Prix van Italië was de Honey Badger ‘als bezeten’, zo verwoordt hij zelf. ‘Ik had snel door dat dit weekend een kans was. Ik was het zat om er niks van te bakken.’

Er lag inderdaad een kans op de legendarische baan van Monza, en Ricciardo wist hem met verve te pakken. De voormalig Red Bull-coureur ging van P5 naar P3 in de sprintrace, startte dankzij de straf van Valtteri Bottas als tweede, en wist in ronde 1 zelfs de leiding te pakken. Voor Ricciardo, die voor het weekend al zeven overwinning op zijn naam had staan, was dit bekend terrein. ‘Vooraan ben ik het meest comfortabel. Op zondag wilde ik alleen maar als eerste bocht 1 in gaan. Ik wil weer vooraan rijden, weer het doelwit zijn.’

Nadat hij aan de leiding kwam, wilde de Australiër zijn positie niet meer loslaten. ‘Tenzij we echt heel langzaam zijn, ga ik het iedereen achter me zo moeilijk maken als ik kan.’ De Honey Badger heeft echter nooit echt getwijfeld aan zijn overwinning. ‘Alleen tijdens de pitstops. Ik dacht: als iemand veel meer pace heeft, hadden ze me kunnen onder- of overcutten.’ Maar op de baan was ik overtuigd dat we eerste zouden blijven.

De Australiër is blij voor het team, en blij dat hij uiteindelijk de overwinning binnen kon halen, na een moeizaam jaar. ‘Dat is mijn fanatieke kant. Je wilt de gast zijn die de schouderklopjes zijn, en voor het grootste deel van het jaar ben ik dat zeker niet geweest.’ Voor Ricciardo is het een belangrijke overwinning, net zo emotioneel als zijn vorige in Monaco, in 2018. ‘Ik dacht dat die zege nooit geëvenaard zou worden, na wat er twee jaar eerder gebeurd is’, zo refereert hij aan het bandendrama van 2016. ‘Maar de high in Monza was net zo groot, en ook iedereen om me heen voelde hem. Iedereen zweefde gewoon.’ Na de race belde de Honey Badger zijn ouders, met wie hij een sterke band heeft. ‘Daarna ben ik meteen onder de douche gestapt. Vijf minuten om even uit te ademen, en weet je wat ik deed? Giechelen naar mezelf. Zo simpel. Gewoon giechelen’