Als je je eigen strategie maakt, is het belangrijk om standvastig te zijn. Je moet snel besluiten maken, en niet te veel twijfelen. Bij Lewis Hamilton wil dat niet altijd even goed vlotten, zo bleek ook afgelopen weekend in Turkije. De regerend wereldkampioen was in het begin van de race bezig aan een indrukwekkende opmars, maar kwam rond ronde 35 vast te zitten achter Sergio Pérez. Hamilton had veel van zijn banden gevraagd, en kon daardoor geen vuist meer maken naar de Mexicaan. Op de boordradio overwoog hij de strategische opties om de Red Bull te passeren. ‘Zorg dat we Pérez undercutten’, zegt hij in ronde 38, maar krijgt te horen dat hij bij een pitstop in verkeer terecht komt. Pérez komt in diezelfde ronde al de pits in voor een bandenwissel.

In ronde 42 vraagt Mercedes aan Hamilton om zijn bandenwissel te maken. ‘Waarom?’, vraagt de Brit aan zijn engineer. Hij heeft inmiddels echter besloten geen pitstop te willen maken. Volgens race-engineer Peter ‘Bono’ Bonnington moet Hamilton van banden wisselen, omdat hij anders onder druk komt te staan van Pierre Gasly. De wereldkampieon is het daar niet mee eens, en rijdt de pitstraat voorbij. Hij hoopt aan het einde van de race naar slicks te kunnen, en anders op inters naar het einde te rijden.

Op de radio blijft Hamilton, die derde ligt, volhouden dat hij buiten wil blijven op de oude intermediates. In ronde 50 wordt hij toch door zijn engineer overtuigd om naar nieuwe inters te gaan. ‘Het is onze kans voordat we het gat naar Gasly verliezen’, aldus Bono. Op weg naar de pits twijfelt Hamilton nog: ‘Deze ronde is best goed.’ Ook na zijn stop is Hamilton ontevreden: met nieuwe inters op een relatief droge baan heeft hij weinig snelheid. Hij ligt vijfde en komt zelfs onder druk van Gasly. ‘Laat me alleen, man’, klaagt hij op een gegeven moment zelfs over de radio.

Had Hamilton zijn strategie anders aan moeten pakken? Als hij, tegen het advies van Bono in, buiten was gebleven, had hij misschien het einde niet eens gehaald. Esteban Ocon, die de hele race op één band reed, zei na afloop dat hij een lekke band had gehad als de race een ronde langer had geduurd. Het is dus een goede zaak dat hij binnen kwam – maar hij had veel eerder binnen moeten komen, zoals zijn teamgenoot deed. Valtteri Bottas reed zijn nieuwe inters in op een nog redelijk natte baan, en had daardoor aanzienlijk meer snelheid. In dit geval had de engineer dus gelijk, niet de rijder.

Het leek allemaal zo goed te gaan bij Lando Norris. De jonge Brit had, na een onwaarschijnlijke pole in de regen, de hele race aan de leiding gelegen. Op een droge baan in Rusland wist hij zelfs Lewis Hamilton van zich af te houden. Norris leek onderweg naar zijn eerste overwinning in de Formule 1, toen het begon te regenen. Alle teams en rijders hadden nu een keuze om te maken: blijven we op softs of wisselen we naar inters, en wanneer? Voor Norris, die de overwinning haast kon ruiken, was de keuze duidelijk. Gevraagd of hij naar inters wilde wisselen, was hij duidelijk: ‘Nee!’

Norris was niet de enige met twijfels. Ook de jagende Hamilton overwoog om op slicks te blijven: ‘Het regent niet meer, man.’ Maar waar Mercedes zelf bepaalde om Hamilton naar binnen te halen, liet McLaren de beslissing aan hun rijder over. Norris blijft twee ronden lang op slicks rijden, terwijl de regen steeds heftiger wordt. Hij verliest zijn koppositie aan Hamilton en komt uiteindelijk zelf tot de conclusie: ‘Ik moet binnenkomen, of ik crash.’ In de regen is het meestal goed om op de feedback van de rijder te vertrouwen, maar dat pakte ditmaal verkeerd uit. Een heroïsche beslissing van Norris liep uiteindelijk uit op een misgelopen overwinning.

Op zondag viel er in Rusland een plens water op de baan, waardoor de rijders ineens naar regenbanden moesten wisselen. Op zaterdag gebeurde echter precies het tegenovergestelde: de kwalificatie startte op een natte baan, die langzaam steeds droger werd. Aan het einde van Q3 konden de rijders zelfs naar slicks wisselen. George Russell was de eerste die deze kans zag. Al in zijn eerste outlap vroeg hij aan het team om zich op slicks voor te bereiden. En inderdaad: Russell begon niet eens aan zijn rondje, maar ging na zijn outlap meteen weer de pits in om naar droge banden te wisselen.

Het leverde spectaculaire beelden op: Russell die volgas de natte pitstraat uitrijdt met een auto die bijna onder hem vandaan springt. De Brit was de eerste die naar slicks ging, en het bleek een meesterzet. Omdat hij veel meer tijd had om zijn droogweerbanden op te warmen, had hij in zijn laatste ronde meer grip dan de anderen. Het leverde hem een wonderbaarlijke derde plek op in de Williams.

In de jaren dat Sebastian Vettel voor Ferrari reed, stond de Scuderia bekend om zijn gebrekkige strategieën. In 2016 alleen al gooide het team drie potentiële Grand Prix-overwinningen weg door strategische missers. De Duitser twijfelde regelmatig aan de calls van zijn team, en nam soms liever zijn eigen beslissingen. Bij de Duitse GP van 2016 kapte hij zelf, over de radio, een kansloos undercut-plan op Max Verstappen: ‘Ze liggen mijlenver voor. Wie wil je undercutten?’

Drie jaar later reed Vettel op een nat Hockenheim van P20 naar P2, met een strategie die hij zelf achter het stuur had bedacht. Vorig jaar maakte de viervoudig wereldkampioen op de Hungaroring een strategische call die direct tegen het team in ging. De race werd gestart op intermediate-banden, maar al na ongeveer 5 ronden was de baan droog genoeg voor slicks. Ferrari wilde beide rijders naar zachte banden laten wisselen, maar Vettel was het daar niet mee eens. ‘Wisselen naar mediums, denk je niet? Voor de graining?’, vraagt hij over de radio. De Duitser blijkt gelijk te krijgen: waar Leclerc snel terugzakt op zijn softs en eindigt op P11, blijft Vettel competitief. Hij wist als zesde over de streep te komen. Naast Formule 1-coureur, milieuactivist, organisch boer en komiek, mag multitalent Vettel zich dus ook Strategy Engineer noemen.

Maar Vettel is zeker geen foutloze strateeg, zo liet hij afgelopen weekend zien in Turkije. Op een nog spekgladde baan besluit de oud-wereldkampioen zelf om naar mediums te gaan, hopende dat de baan droog genoeg is. Hij rijdt op dat moment tiende. Dat de gladde banden de verkeerde keuze zijn, wordt eigenlijk meteen al duidelijk. Vettel is in de middensector 17 (!) seconden langzamer dan de andere rijders. Dat hij de auto überhaupt op de baan houdt, is al een wonder. Hij spint zelfs nog in de pitstraat. Een heroïsche call of gewoon dom? Het leverde in ieder geval spectaculaire beelden op.