Vettel krijgt veel te weinig krediet voor zijn Ferrari-jaren

Na zes volle seizoenen zit het avontuur van Sebastian Vettel bij Ferrari erop. Hoewel het in eerste instantie een match made in heaven leek, blijft vooral de zure nasmaak van de afgelopen jaargang hangen. De viervoudig wereldkampioen heeft echter bijzondere dingen laten zien in het rood. Een overzicht van zes jaar Vettel en Ferrari.

Mercedes is altijd wel dominant geweest in het hybride-tijdperk, maar van 2014 tot en met 2016 stond er totaal geen maat op Lewis Hamilton en Nico Rosberg. De twee wonnen vrijwel alle races in die periode en werden slechts sporadisch bedreigd. Vettel kon de twee in zijn eerste Ferrari-jaar echter wél vaak bijbenen.

In Australië, zijn debuutrace voor de legendarische renstal, moest de Duitser het nog doen met een derde plek én ruim dertig seconden achterstand op winnaar Hamilton. Een race later in Maleisië sloeg hij toe. Vettel splitste de beide Mercedessen op de kletsnatte zaterdag en zag later in de race een risicovolle tactiek beloond worden. Hij dook niet naar binnen tijdens een vroege neutralisatie, terwijl Hamilton en Rosberg dit wel deden. Zij verloren vervolgens veel tijd toen ze het middenveld inhaalden, terwijl leider Vettel zijn voorsprong met de ronde vergrootte. Daardoor kon hij, ook al kwam hij achter de Mercedessen terecht, veilig stoppen en zowel Hamilton en Rosberg op de baan inhalen dankzij verser rubber. Vettel won de race, zijn eerste sinds de Braziliaanse Grand Prix van 2013 en de eerste van Ferrari sinds de Spaanse Grand Prix van dat jaar.

Dat jaar zouden vooral Vettel, Hamilton en Rosberg het podium betreden en twee keer deed de Ferrari-coureur dat als winnaar. In Hongarije profiteerde hij van zeldzame chaos bij zijn concurrenten en een uitstekende start die hem de leiding opleverde, terwijl hij in Singapore simpelweg de snelste was. In inferieur, zeker geen dominant materiaal liet Vettel in zijn eerste jaar zien wat hij nog in het vat heeft na een matig laatste seizoen bij Red Bull Racing.

Waar 2015 reden tot hoop gaf, werd deze in 2016 compleet teniet gedaan. Vettel had meerdere races kunnen winnen, maar omstandigheden lieten het niet toe. Hij leidde lange tijd de seizoensopener in Australiër, maar tactisch geblunder tijdens een rode vlag zorgde ervoor dat hij de overwinning misliep. Rosberg en Hamilton werden tijdens de pauze op mediums gezet, terwijl Vettel de superzachte banden had en gedwongen werd om tijdens de race nog een pitstop te maken. Die maakte hij, waardoor hij slechts derde werd. Later in Canada zou hij door een goede start ook lang het veld voeren, maar door een tactische fout van het team moest hij twee pitstops maken en de uiteindelijke winnaar Hamilton slechts één.

Vettels 2016 zou uiteindelijk gedomineerd worden door frustraties. Gedurende het seizoen viel de rood-witte Ferrari terug en was Red Bull Racing vaak sneller. Het ging allemaal niet vanzelf meer, tot boosheid van Vettel, die meermaals negatief in het nieuws kwam door boordradio’s vol gescheld. Het dieptepunt was de Grand Prix van Mexico, toen over de boordradio tekeerging tegen wedstrijdleider Charlie Whiting, omdat Vettel van mening was dat Max Verstappen een straf verdiende nadat hij een bocht afsneed.

Vettel herpakte zich uitstekend in 2017. Ferrari herstelde zich knap van een matig 2016 en Vettel won twee van de drie eerste races van het jaar. Sterker nog: in de eerste zes races eindigde hij nooit lager dan tweede. Dankzij de korte wielbasis van de SF70H was Ferrari erg sterk op een bochtige baan als het stratencircuit in Monaco en de Hungaroring, waar hij dan ook won. De grootste voorsprong die Vettel op een gegeven moment had, was na de zesde race in Monte Carlo, toen hij het kampioenschap aanvoerde met een voorsprong van 25 punten op Hamilton.

De titel werd Vettel echter niet gegund in 2017, door een combinatie van allerlei factoren. Wederom viel de doorontwikkeling bij Ferrari tegen, waardoor Vettel steeds meer moest toegeven op Mercedes. Ook slordigheden van zijn kant speelden de viervoudig wereldkampioen parten. Zo reed hij in Azerbeidzjan, terwijl de safety car op de baan was, uit boosheid tegen Hamilton aan vanwege een vermeende braketest van de Brit, terwijl Vettel later in Singapore bij de racestart al crashte met Verstappen en teamgenoot Kimi Räikkonen. Ook kampte de Duitser in Maleisië en Japan met technische problemen. Die som zorgde ervoor dat Vettel aan het einde van het seizoen 46 punten tekort kwam op Hamilton, ondanks vijf zeges en vier poles.

Vettel begon 2018 uitstekend. Had hij wat meer fortuin, dan had hij de eerste vier races van het jaar in Australië, Bahrein, China en Azerbeidzjan gewonnen. Uiteindelijk zou hij wel de twee eerstgenoemde wedstrijden winnen. Het was gedurende het seizoen lang stuivertje wisselen met Hamilton. De ene keer trok Vettel aan het langste eind en een race later zou Hamilton weer wat punten afsnoepen van zijn concurrent.

Het kantelpunt kwam in Duitsland, waar op de Hockenheimring de elfde race van het seizoen georganiseerd werd. Vettel voerde het kampioenschap toen nog aan met een voorsprong van acht punten op Hamilton en leek die uit te breiden, gezien hij in Duitsland leidde en Hamilton vanaf P14 moest komen. Door een catastrofale op een steeds natter wordend asfalt belandde Vettel vanaf P1 echter in de grindbak. Hij keek daarna toe hoe Hamilton een inhaalrace reed en als eerste over de meet kwam. De voorsprong van acht punten werd opeens een achterstand van zeventien punten.

Die achterstand zou hij niet meer goedmaken. Sterker nog: er leek iets geknapt na zijn uitvalbeurt in eigen land. Vettels tweede seizoenshelft werd, los van een knappe zege op Spa-Franchorchamps, gekenmerkt door fouten die hij eerder nooit maakte. Vrijwel elke race spinde hij wel eens een keer, waardoor de resultaten enorm tegenvielen. Hamilton werd uiteindelijk kampioen met 88 punten meer dan de compleet uit vorm geraakte Vettel.

2019 werd er niet beter op. Ferrari verving Raikkonen voor de 21-jarige Charles Leclerc en die kreeg gedurende het seizoen langzaam de overhand over Vettel. De SF90 lag de Duitser totaal niet, daar waar hij gebaat is bij een stabiele achterkant van de bolide en net dat had de 2019-Ferrari niet. Wederom stond Vettel achterstevoren op het asfalt, terwijl Leclerc excelleerde met een zestal poles en twee zeges.

Vettel zou uiteindelijk nog wel de Grand Prix van Singapore, traditioneel een goede race voor hem, winnen, al was daar wel wat fortuin voor nodig doordat het team Leclerc te lang liet doorrijden op oud rubber. Het zou uiteindelijk Vettels laatste overwinning voor Ferrari blijken.

2020 mag met recht (en schande) het slechtste Ferrari-jaar sinds 1980 genoemd worden. De SF1000 is op motorisch, aerodynamisch en mechanisch een waardeloze bolide en Leclerc en Vettel kunnen bar weinig bereiken. Waar de Monegask nog geregeld punten en zelfs twee podia scoort, vecht Vettel vooral zijn duels uit in de grijze middenmoot buiten de punten. De auto lag hem totaal niet.

Met 33 verdiende punten is 2020 Vettels slechtste volledige Formule 1-seizoen. In 2008, in een Toro Rosso, pakte hij zelfs meer punten (35 stuks) en dat was nog met de auto puntentelling. Als opsteker mocht de wereldkampioen van weleer nog het podium beklimmen in Turkije, nadat hij een knappe regenrace reed die hem P3 opleverde.

Hoewel Vettels laatste jaren met recht slecht genoemd mogen worden, mag echt niet vergeten worden hoe goed hij wel was. Soms wordt vergeten dat de man uit Heppenheim als enige coureur überhaupt kon strijden met Hamilton. Dat hij in zowel 2015 als 2017 en 2018 aan het kortste einde trekt, is dan jammer, maar geen schande. Met veertien zeges, twaalf poles en 54 podiumplekken is Vettel verreweg de meest succesvolle niet Mercedes-coureur sinds 2014. Daar kunnen Leclerc, Räikkonen, Verstappen en Daniël Ricciardo niet aan tippen.