Winkelhock: 'Als iemand dit scenario geschreven zou hebben, zou het schromelijk overdreven zijn geweest.'

'Ik denk er nog best vaak aan terug', zegt Winkelhock tegen het magazine. 'Natuurlijk vlakt de herinnering na tien jaar wat af. Het schrikbarende is dat het tien jaar geleden is. Voor mijn gevoel is het eerder drie of vier jaar geleden.'

'Het is natuurlijk een van de hoogtepunten van mijn loopbaan', antwoord de Duitser op de vraag waar hij de ronden die hij bij de Grand Prix van Europa in juli 2007 aan de leiding reed plaatst op zijn erelijst. 'Ik ben ook terug op het feit dat ik de 24 uur van Spa en de 24 uur van Nürburgring heb gewonnen. Ook in een aantal sprintraces die ik gereden heb, heb ik voor mijn gevoel meer als coureur kunnen laten zien. Laten we wel wezen: Het feit dat we hier nu zitten heeft met een aantal factoren te maken. Het was mijn Grand Prix-debuut, het was mijn thuisrace en dan kwam ik ook nog aan de leiding terecht. Als iemand dit scenario geschreven zou hebben, zou het schromelijk overdreven zijn geweest. Het was een toffe dag, maar ik maak mezelf niet wijs dat ik daar rijtechnisch iets bijzonders heb laten zien.'

'Het grappige was dat ik voor dat moment nog nooit met een Formule 1-auto in de regen had gereden', vervolgt Winkelhock. 'Ik was dat wel testrijder van Spyker, maar rijden deed ik nauwelijks. Het had geen idee wat er zou gaan gebeuren en toen de eerste druppels vielen was het enige dat ik dacht "oh, shit", maar het ging gemakkelijk. Ik meldde op de boordradio, dat ik druppels op mijn vizier zag. Vervolgens een paar honderd meter niets en toen weer druppels. Het was uiteindelijk Mike Gascoyne die de beslissing nam om aan het eind van de opwarmronde naar binnen te komen en de gok te wagen om op full wets te gaan racen. Toen ik de pits uitreed was het nog droog, maar drie bochten later begon het hard te regenen. De gok pakte goed uit. Toen ik weer op start-finish kwam en de chaos in de pits zag en vervolgens veel auto's achter me, realiseerde ik me dat ik aan de leiding reed.'

'Ik wist natuurlijk ook wel dat ik de race niet zou gaan winnen. Al helemaal niet na de rode vlag. We waren ongeveer 2.5 seconden langzamer dan de topteams, maar ik wilde er absoluut het meeste van maken. Ik moest na de herstart wel even slikken toen ik allemaal Ferrari's, McLarens en Williams' in mijn spiegels zag. Dat waren gasten die streden om de wereldtitel. Ik wilde er zeker van zijn dat ze me gemakkelijk konden passeren. Ik wilde niemands race verpesten omdat ik wist dat ik toch geen kans had op de overwinning.', besluit Winkelhock, die uiteindelijk de finish van zijn eerste en enige memorabele Grand Prix niet zou halen.