Toto Wolff voelde zich in 2020 helemaal opgebrand. Door
de coronacrisis voelde hij zich eenzaam en genoot hij niet van zijn functie als
teambaas van Mercedes. De Oostenrijker dacht er zelfs aan om te stoppen omdat
hij de motivatie miste om te presteren in de Formule 1. 'Het waren tien moeilijke maanden voor me, ook mentaal',
vertelt Wolff aan de Frankfurter Allgemeine Zeitung. 'Ik heb bijna acht
jaar lang alles gegeven en voelde me een beetje opgebrand. Bovendien zou mijn
contract zijn afgelopen en had ik mijn aandelen kunnen verkopen.' De teambaas
van Mercedes had daardoor veel vragen voor zichzelf. Wil hij nog wel verder in
de Formule 1? Kan hij zijn bijdragen nog leveren? Of kan iemand anders zijn
werk beter doen?
Wolff: 'Heb al een tijdje het positieve niet meer gezien'
'Ik denk er al bijna een jaar over na, al is denken dan nog
een positieve uitdrukking. Ik voelde veel druk, maar uiteindelijk koos
ik er toch voor om bij Mercedes en de Formule 1 te blijven. Ik heb hier mijn
niche gevonden', vertelt Wolff. De Oostenrijker zit al sinds 2012 in de Formule
1. Eerst startte hij als uitvoerend directeur bij Williams om het jaar daarop
de overstap te maken naar Mercedes. De man uit Wenen wist samen met de Duitse
renstal acht constructeurstitels te winnen.
De volle kalender van de Formule 1 was nou ook niet bepaald
goed voor de mentale gezondheid van Wolff. Hij vertelt dat zijn lichaam en
hoofd signalen gaven dat hij moest stoppen met de Formule 1. 'Maar ik negeerde
die signalen want het ging sportief en financieel zo goed. Ik heb het positieve
al een tijdje niet meer gezien.' Geld speelt een belangrijke rol voor Wolff.
'Als kind was daar te weinig van. Maar hoe meer mijn financiële situatie
verbetert, hoe minder het geld mij motiveert.'
Wolff hoopt dat mensheid kan herstellen van mentale schade
De Oostenrijkse teambaas hoopt dat hij kan herstellen van de
schade die de coronacrisis hem heeft aangebracht. Hij ziet namelijk ook dat het
schade heeft toegebracht aan zijn kinderen. 'Mijn zoon is in het coronajaar
afgestudeerd en elk feestje of uitstapje ging niet door. Mijn dochter is nu
bezig met de middelbare school. Er zijn essentiële jaren gestolen van onze
kinderen. Het was een stille kwelling en we kunnen de schade pas over een paar
jaar echt inschatten. We zijn er nog niet, maar ik hoop dat ook deze littekens
kunnen herstellen', eindigt Wolff.