Van Berlo, die in 2021 knap tweede werd in de Porsche Carrera Cup North America, is naam voor zichzelf aan het maken aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. In essentie betekent dit dat hij voor Nederland vrij under the radar zijn racecarrière aan het opbouwen is, maar zijn talent is de Amerikanen niet ontgaan. ‘De voorbereiding op het evenement was voor mij al speciaal. In oktober nam Riley Motorsports contact met mij op voor een test. Al enige tijd voor Daytona, dus’, stelt hij vanuit de Verenigde Staten. ‘Dat ging eigenlijk meteen super goed. Ik had het er naar mijn zin en het niveau lag bij het team hoog. Ik wist ook dat ze Daytona vorig jaar (2021, red.) hadden gewonnen, al biedt dat natuurlijk geen garanties. In de vrije trainingen probeerden we verschillende dingen uit, maar reden we eigenlijk geen echte longruns.’

‘De week voor de race hebben we niet veel geoefend’, zo gaat Van Berlo verder als we hem vragen ons mee te nemen door het raceweekend heen. ‘De reden hiervoor was dat we zo veel mogelijk het materiaal wilden sparen. Ik heb vooraf wel nog een keertje ’s nachts getraind, maar verder weinig’, vervolgt de 21-jarige uit Veghel. Het waren dus voorbereidingsdagen met weinig vlieguren, maar wel werd er alvast op strategisch gebied gekeken naar wat hem te wachten stond. ‘Je kijkt natuurlijk naar wie wanneer rijdt. Gar Robinson startte de wedstrijd en reed meteen een stint van vier uur om aan zijn minimumtijd te komen. Ik mocht als derde plaatsnemen in de auto en mijn teamgenoot, Michael Cooper, was als tweede ingepland. Die eerste stint van mij was een single stint, van een uurtje dus.’

Het was dus even wachten voordat het asfalt in Florida Beach aangedaan werd in racetrim. Die eerste meters werden hem vervolgens geboden met het oog op de nachtdienst die hij draaide: ‘Die stint was bedoeld om een beetje gevoel te krijgen in de auto, omdat ik wist dat ik middernacht weer in moest stappen. Als je de race ingaat, doe je dat wel met een ander gevoel dan in de voorbereidingen. De druk staat er op, je hebt uiteraard te maken met verkeer en de DPi’s (Daytona Prototype International-klasse, de snelste bolides van het veld, red.) racen bijvoorbeeld een stuk agressiever. In de beginperiode lagen we lang tweede of derde en deden we dus goed mee. Half 1 begon ik aan mijn triple stint (3 uur achter elkaar, red.).’

Zijn stints waren niet gelijk in lengte, maar kenden wel een andere gemene deler: eigenlijk was er geen moment sprake van paniek bij de Nederlander. ‘Ik heb geen billenknijpmomentjes gekend gedurende de race, maar de eerste ronden na de pitstop zijn altijd spannend. Er werd namelijk geen gebruik gemaakt van bandenwarmers, wat betekent dat je met ijskoude banden, en dus een LMP3 die ontzettend stijf is, het circuit op moet, en er is op geen enkele manier versneld temperatuur in de banden te krijgen. Het is dan dus een kwestie van zo min mogelijk tijd verliezen, terwijl je ook nog eens een circuit betreedt waarop alle overige coureurs wél op snelheid zijn.’

Spannend was dat wel, maar ook deze horde werd met succes gepakt. Makkelijk heeft Riley Motorsports het gedurende de endurancerace niet gehad. Veelal lag het Amerikaanse team aan de leiding, maar die leiding was niet echt uit te bouwen. Van Berlo legt uit: ‘Dat was vanwege de cautions die er elk uur waren. Het lukte ons gelukkig wel gewoon om de leiding vast te houden. Het was mijn eerste volledige 24uursrace en mijn team adviseerde me om toch maar even anderhalf uur mijn ogen dicht te doen. Ik voelde me toen ik wakker werd echter veel slechter dan daarvoor! Ik heb er toen maar een bak koffie in gegooid en begon om 08.15u ’s ochtends aan mijn volgende stint, een dubbelstint.’

Ook de laatste stint van Van Berlo verliep naar wens. Geen gekke omstandigheden, geen technische problemen en vooral een aantal lekkere uren in de cockpit. ‘Wel kreeg ik in die laatste stint een bericht mee van mijn team: spaar alle systemen. Ik was namelijk de op één na laatste coureur die in de auto zat. Fraga nam het stuurtje van mij over. Als er een full course yellow plaatsvond in dat laatste uur, moest hij een auto hebben die in perfecte staat was. Ik had die laatste twee-en-een-half uur het liefst zelf gereden, nu zat ik op een scherm mee te kijken en kon alles nog fout gaan.’ Fraga trok uiteindelijk kundig de zege over de streep.

Bij de Nederlander liep het op rolletjes, maar twee teamgenoten kenden nog wel momenten waarop het in de soep had kunnen lopen voor Riley Autosports. ‘Felipe had op een gegeven moment een aanrijding met een GT-bolide, waarna wij de neus moesten wisselen. Hij was niet enorm beschadigd, maar bij de LMP3-bolides kan je redelijk snel zo’n neus vervangen. Daarom zijn we daar preventief voor gegaan’, herinnert hij zich. ‘Ook had een andere teamgenoot, Cooper, een kapotte band, die hij in bocht 1 kreeg. Dan moet je de hele ronde dus nog uitrijden. We hebben geluk gehad dat die band niet klapte of uit elkaar viel, want daar verniel je de auto mee. Het is geweldig dat het gelukt is om die auto 24 uur lang op de baan te houden, er kan zó veel fout gaan..'

Dominantie is een groot woord, maar Riley Autosports mag spreken van een uitmuntende 24 uur van Daytona. Eigenlijk reden de heren continu in de top drie, waarvan de meeste tijd aan kop. Zo’n sterk optreden, en dat 24 uur lang, hoe valt zoiets te verklaren? ‘Ik denk dat het een combinatie was van het team en de coureurs’, suggereert Van Berlo. ‘Het team had de auto heel erg goed voor elkaar. Ze wisten exact wat ze aan het doen waren, er zit daar ontzettend veel ervaring en ze investeren veel. Tijdens de vrije trainingen bleven wij lang binnen staan en vroeg ik aan het team: moeten we niet gaan? Kay, komt goed, werd mij verzekerd.’ Dat het goed kwam, is wel gebleken.

‘De coureurs waren daarnaast gewoon goed en snel’, weet de coureur van eigen bodem. ‘Ik moet het Bill Riley, de eigenaar van het team, wel nageven: met 20 of 30 jaar activiteit in het enduranceracen neemt hij zó veel ervaring mee. Hoe ze rekenen naast het circuit en de strategie bepalen, en de snelheid waarmee ze dat doen.. Als je aan de leiding ligt, kijken zij naar alles wat er fout kan gaan. Dat klinkt pessimistisch, maar als je elk scenario uitdenkt, kom je nooit voor verrassingen te staan’, zo licht hij de werkwijze binnen het team toe. 24 uur lang wordt er gerekend, nagedacht en een strategie uitgestippeld om op elk moment van de 24uursrace die voorsprong te kunnen behouden.

De 24 uur van Daytona biedt samen met de 24 uur van Le Mans en de 12 uur van Sebring een van de meest illustere endurance-evenementen van het jaar. Dat brengt wellicht een mate van aanzien met zich mee wanneer je hem wint, zou je denken. Geen wonder dat recent bekend werd dat Van Berlo vanaf 2022 de European Le Mans Series gaat rijden met United Autosports, een team dat verwant is aan McLaren. Zak Brown was tevreden over het aantrekken van het Nederlandse talent voor zijn enduranceteam, maar de buit was vóór Daytona al binnen, geeft Van Berlo vrij: ‘Haha! Nee, ik kreeg geen telefoontje van Zak na de zege. Mijn stoeltje bij United Autosports was voor Daytona al rond. Wel heb ik natuurlijk veel reacties en berichten gekregen en veel mensen erover gesproken. Dat ik na die deal Daytona nog wist te winnen, dat is alleen maar mooi meegenomen.’

Na zijn avontuur in Amerika is Van Berlo tijdelijk weer in Europa te vinden, en niet bij een voor hem onbekend team. ‘Ik ben in het seizoen 2018-2019 al eens uitgekomen met United Autosports in de Asian Le Mans Series’, vervolgt hij. ‘Het verhaal is bij United Autosports eigenlijk hetzelfde als bij Riley, het is gewoon een superteam. Het is daarnaast belangrijk om te kijken naar wat voor opties een team mij op dit moment kan bieden, en in de toekomst. Over 20 jaar verwacht ik dat we United Autosports nog wel terugvinden in de racerij. Vanuit mijn kant zie ik het dan ook als een investering, al merk ik dat het binnen een team met zulke grote mensen altijd wel goed komt.’

United Autosport werd afgelopen seizoen tweede in de ELMS. Potentie heeft het team dus zeker, en misschien zit een titel er ook nog wel in. ‘Het doel is altijd om voor de titel te gaan en het kampioenschap te winnen. Het is een goed team en ik verwacht dat de auto snel is, maar in de ELMS is de driver line up erg belangrijk. Het is namelijk niet zoals in de IMSA dat bij een full course yellow auto’s zich kunnen ontdoen van een ronde achterstand en aan mogen sluiten. Wanneer je eenmaal op een ronde achterstand staat, is het dan ook bijna onmogelijk om dat nog dicht te rijden.’

Het is dus wel een ander verhaal als je het vergelijkt met Daytona, waar dat wel het geval was. Heb je in de ELMS een zwakke schakel binnen het team, dan kan dat je veel punten kosten. 12 april 2022 beginnen de tests voor het ELMS-seizoen in Frankrijk, om een week later in Le Castellet de eerste 4uursrace te verrijden. ‘Voorafgaand aan het seizoen ga ik met United Autosports nog een tweedaagse test doen, ergens in Europa. Waar en wanneer weet ik nog niet precies, maar dat is eigenlijk vaste koek. Verder ga ik mijn eigen trainingsschema gewoon af, maar staat er weinig speciaals op de planning.’

Van Berlo verruilt Florida in de lente dus voor onder meer Frankrijk, Italië en België. Daarmee is hij dichter bij huis, en dat vindt hij best prettig. ‘Vroeger was mijn droom altijd om in Amerika te racen. Nu ik in Amerika zit, kijk ik er weer naar uit om zo nu en dan terug te keren naar Europa’, geeft hij toe. ‘Ik ben er blij mee en de circuits zijn wat moderner, wat wel betekent dat je sneller met problemen als track limits zit. Europa voelt wel een beetje als thuis en Spa-Francorchamps is dicht bij huis. Dan komt er natuurlijk wel familie langs, in de Verenigde Staten is dat wel een ander verhaal. O ja, en ik ga graag naar Italië voor de goede koffie!’

Met een deelname aan de ELMS zit het grootste endurance-evenement van het jaar, de 24 uur van Le Mans, er misschien ook wel in. Het team dat in 2022 de titel verovert in de ELMS wordt namelijk automatisch een plaats aangeboden voor het jaarlijkse evenement op Circuit de la Sarthe. Van Berlo ziet het zitten: ‘In 2023 zou ik zeker graag naar Le Mans willen, misschien eerder zelfs. Wel heb ik voor mezelf als voorwaarde aan een deelname gesteld dat ik competitief wil zijn. Wanneer die kans zich voordoet, dat blijft de vraag. De deelnemers van WEC krijgen automatisch toegang tot het evenement. Voor de andere deelnemers geldt dat je wel een andere klasse moet winnen om zo je ticket te verdienen.’ Het zou dus een buitenkans bieden als hij via de ELMS bij Le Mans uitkomt.

Dan nog even terug naar het enduranceracen zelf. Is dat vanuit de Porsche Carrera Cup nou een grote overstap? ‘Enduranceracen is niet moeilijker of makkelijker dan racen in een andere klasse. Het gaat er vooral om hoe je het evenement benadert. Een sprintrace ga je bijvoorbeeld met een totaal andere instelling in. In zo’n race denk je minder na over wat je doet en over de gevolgen die aan elke actie vastzitten. Dat zit bij een endurancerace wel anders. Twijfel je of je hem ernaast kan zetten? Dan wacht je een bocht langer.’ Beide vormen van racen vormen voor Van Berlo een unieke uitdaging. In Daytona heeft hij in ieder geval laten zien zo’n uitdaging niet uit de weg te gaan, en menig materiaal snel naar zijn hand te kunnen zetten. (Hoofdfoto: Courtesy of IMSA)