De laatste dag van de bandentest in Abu Dhabi is afgevlagd. Tot medio februari zullen we het moeten doen zonder ronkende Formule 1-motoren en de controverse op de paddock. De komende weken zullen in het teken staan van afkicken en opladen.
Afkicken. Afkicken van het Formule 1-seizoen 2018, 21 races in recordtempo afgewerkt. De allereerste triple header in de historie van de sport. Afkicken van een titelstrijd die in de knop werd gebroken. Spannend was het, net als vorig jaar, alleen voor de zomerstop. Het begon zo veelbelovend. Eerst was er Valtteri Bottas, die zich heel erg stabiel toont en de strijd, ondanks wat pech, met Lewis Hamilton aan leek te kunnen gaan. Daarna was er Sebastian Vettel, die over een auto lijkt te beschikken die op zijn minst gelijkwaardig is aan die van Hamilton, maar zelf zijn glazen in gooide en in de laatste fase van het seizoen was daar Max Verstappen, die het ene klinkende resultaat na het andere boekt en er tegelijkertijd met acties op en naast de baan voor zorgde dat het seizoen niet uit is gegaan als een nachtkaars.
Want waar hebben we nu eigenlijk dit jaar naar zitten kijken? Een titelstrijd die geen titelstrijd was in een autosportklasse die geen autosportklasse is. Het verschil tussen de top-3 teams en de rest van het veld is nog nooit zo groot geweest en het ziet er, ondanks de ongetwijfeld goede bedoelingen van Ross Brawn c.s. niet naar uit dat er op korte termijn iets aan het strijdtoneel gaat veranderen. Dat is zorgelijk voor de sport.
Niet voluit
Minstens zo zorgelijk is dat die top-3 niet eens voluit gaat. Max Verstappen gaf recentelijk toe dat hij op slechts 60-70% van zijn kunnen rijdt omdat de banden anders te snel slijten en een one-stop-strategy niet mogelijk is. De banden van Pirelli zijn juist zo slijtgevoelig gemaakt om races met meerdere pitstops uit te lokken, maar de knappe koppen binnen de teams kiezen er voor om minder hard te gaan rijden. Als de banden dus nog zachter worden, rijden we volgend jaar rondjes van 2 minuten. Zolang er maar één keer gestopt hoeft te worden, nietwaar?
Die langzamere rondetijden komen de motorenfabrikanten overigens niet heel slecht uit. De motoren moeten immers zeven races meegaan en hoe minder deze in de races belast worden, hoe gemakkelijker ze het zevende weekend halen. Er is ooit een tijd geweest dat er meerdere motoren per Grand Prix-weekend ploften omdat coureurs teveel van de V8 of V10 achter hun rug vroegen. Die tijden liggen heel ver achter ons.
En als er al een keer een coureur geen rekening wenst te houden met de levensduur van zijn motor en voor de verandering eens op de baan een andere coureur in wil halen door volle bak te rijden, dan haalt hij vanwege de geldende brandstofnormen het eind van de race niet eens.
In mei 2020 schijnt het Formule 1-circus neer te strijken in Nederland. Laten we in godsnaam hopen dat de regels tegen die tijd veranderd zijn en dat die 220.000 Max Verstappen-fans op de tribunes die de files gaan trotseren hebben, niet naar een veredelde optocht waarbij veertien auto’s binnen no-time op een ronde achterstand gezet zijn, hoeven te kijken.
Hoop doet leven
Tegelijkertijd is dit de periode van de hoop. Hoop dat het volgend jaar beter wordt. Hoop op een spannende WK-strijd tussen Hamilton, Vettel, Leclerc en Verstappen. Hoop op een extreem goede (en betrouwbare!!) Honda-motor. Hoop dat gerenommeerde teams als Williams en McLaren de aansluiting met top-3 toch weten te weten. Hoop dat die gekke Kimi Raikkonen zijn Sauber in Melbourne gewoon op P6 kwalificeert. Hoop op de allereerste podiumplaats voor Nico Hülkenberg.
De tijd van nieuwsgierigheid ook. Nieuwsgierigheid naar de nieuwe naam en kleurstelling van het team dat nu nog als Racing Point Force India door het leven gaat. Nieuwsgierigheid naar de nieuwe kleurstelling van Haas nu ze ook een groot energiedrankjesmerk gestrikt hebben als hoofdsponsor. Nieuwsgierigheid naar hoe goed de drie Britse musketiers Norris, Russell en Albon gaan zijn. Nieuwsgierigheid naar hoe zuur Charles Leclerc het leven van Sebastian Vettel gaat maken (persoonlijke verwachting: een pot augurken is er niets bij).
Eigenlijk heb ik nu alweer zin in het nieuwe seizoen!
Maar tot en met februari moeten we het doen met zwijgende auto’s en is het enige dat we gaan horen het optimisme van teambazen en coureurs dat het komend seizoen echt allemaal beter zal gaan. Ik hoop het. Ik hoop het echt. Tot die tijd doe ik het licht uit over de Formule 1, het seizoen 2018 en over mijn bijdragen aan
F1Maximaal.nl. Slaap zacht. (Foto: Getty Images/Red Bull Content Pool)
- Hans van Brunschot
(hans@f1maximaal.nl)