Column | Mijn moment van het jaar

Als je een moment van het jaar kiest passeren natuurlijk eerst de hoofdpunten van het afgelopen seizoen de revue. De heldendaad van Max in China, de overwinning van Vettel in Australië, de startcrash in Singapore, de overwinningen van Max in Maleisië en Mexico en de wereldtitel van Hamilton. Dat zijn allemaal bijzondere en bepalende momenten van het seizoen geweest. Wellicht dat één van mijn collegae de komende dagen nog op die momenten ingaat.

Mijn moment van het jaar speelde zich af tijdens de Grand Prix van Hongarije en toont voor mij aan dat in de Formule 1 sportiviteit nog altijd een rol speelt en dat het niet alleen maar over geld en show hoeft te gaan.

Ferrari had tijdens de Grand Prix van Hongarije de touwtjes stevig in handen. Sebastian Vettel leidde de wedstrijd en werd in de rug gedekt door secondant Kimi Raikkonen. Valtteri Bottas reed namens Mercedes voor kopman Lewis Hamilton en kreeg het niet voor elkaar om een serieuze aanval op Raikkonen in te zetten. Lewis Hamilton kreeg, nadat hij er om gevraagd had op de boordradio, van zijn team Mercedes en teamgenoot Valtteri Bottas de gelegenheid om te proberen om Raikkonen en Vettel aan te vallen in een poging zijn schade in het kampioenschap (Hamilton stond op dat moment nog achter Vettel, red) te beperken. De voorwaarde was dat Hamilton de derde plek terug aan Bottas zou geven als het hem niet zou lukken.

In de ronden die volgenden zag je het gat tussen de Ferrari's en de Mercedes van Hamilton zienderogen kleiner worden, maar ook de Brit kwam niet dichtbij genoeg om een poging te wagen zijn bolide naast die van Raikkonen te zetten. De ronden telden in rap tempo af en Vettel reed op halve kracht vrij onbedreigd op de zege af. Raikkonen finishte als tweede en Hamilton koerste af op P3 en zag zijn achterstand in het WK met tien punten oplopen. Totdat de Brit snelheid minderde en zich in de laatste bocht van de race hield aan zijn afspraak met Bottas. Ondanks de aanwezigheid van de aanstormende Max Verstappen, wat Hamilton potentieel nog twee extra punten had kunnen kosten, besloot hij dat zijn woord belangrijker was dan de drie WK-punten die hij uiteindelijk inleverde door niet als derde maar als vierde te finishen. 

Het leverde een opmerkelijke scene op in de pitbox van Mercedes. Toto Wolff schreeuwde 'YES', klapte in zijn handen sloeg hard van blijdschap met zijn vuist op tafel en beet iets in de trant van 'ziejewel', toe aan Niki Lauda die verbaasd naar het televisiescherm stond te kijken. Het moment toonde aan dat de Mercedes-teamleiding niet op één lijn zit. En dat was niet voor het laatst in 2017. Het moment toonde ook iets aan over de persoonlijkheden van Lauda en Wolff. Lauda, de oud-wereldkampioen die weet hoe het Formule 1-spelletje gespeeld wordt en die het weggeven van drie punten 'stom' noemde. Daartegenover staat mensen-mens Toto Wolff, die ook later in het seizoen geen keuze wilde maken voor een eerste en een tweede coureur, maar iedereen zoveel mogelijk in zijn waarde wil laten. Wolff noemde het teruggeven van de plek aan Bottas niet meer dan normaal. Het zijn, volgens de Oostenrijker, de sportieve waarden van Mercedes en het zou enorm klote zijn als Hamilton die drie punten aan het eind van het jaar tekort zou komen, maar Mercedes zou blijven staan achter deze beslissing. Wolff deelde daarmee een sportieve sneer uit aan concurrent Ferrari, die al jaren de ene coureur boven de andere bevoordelen.

Uiteindelijk is het weggeven van drie punten voor Mercedes geen issue geworden omdat het team in de tweede seizoenshelft een straatlengte voorsprong nam op Ferrari. Daarom is het wellicht gemakkelijk om sportiviteit positief te beoordelen, maar de sportieve waarden van Toto Wolff en vooral zijn reactie richting Niki Lauda zijn mijn moment van het Formule 1 jaar 2017.