Na zeven seizoenen sluit Kevin Magnussen zijn Formule 1-boek. Waar hij debuteerde als grote belofte, verlaat hij de paddock via de achterdeur. Jonger talent moet de kans krijgen bij Haas en dus is er geen plek meer voor de Deen. Een retrospective van de vrij grillige carrière van Magnussen in de koningsklasse van de autosport.

Als regerend Formule Renault 3.5-kampioen stapte McLaren-protegé Magnussen in 2014 in de McLaren om de tegenvallende Sergio Perez te vervangen. Er werd veel verwacht van de toen 22-jarige jongeling, want in de opstapklasses maakte hij veel indruk. De Deen leverde gelijk door zich voor de seizoensopener in Australië als vierde te kwalificeren, terwijl teamgenoot Jenson Button niet verder kwam dan P10. In de race maakte Magnussen er een P3 van om later zelfs gepromoveerd te worden tot nummer twee, omdat Daniel Ricciardo gediskwalificeerd werd. Een debuut om in te lijsten dus.

Wat niemand zou beseffen is dat Magnussen in de seizoenen daarna nooit meer zijn P2 in Australië zou overtreffen. Ook al pakte hij geregeld punten in de middelmatige McLaren-Mercedes, verder dan een P11 in het kampioenschap kwam hij niet in 2014. McLaren zou uiteindelijk niet Button, die met 126 punten achtste werd, maar Magnussen vervangen voor tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso, die voor het seizoen 2015 terugkeerde bij de Britse renstal.

Vanaf dat moment volgden wat onzekere jaren voor Magnussen, die reservecoureur werd bij McLaren. Een vast zitje had hij niet en zodoende kon hij zich niet in de kijker rijden bij andere teams. Echter: Alonso raakte geblesseerd bij de wintertests en kon niet deelnemen aan de Grand Prix van Australië van 2015. Magnussen werd naar Melbourne gevlogen en mocht instappen in de inferieure McLaren-Honda. Zijn comeback viel echter in duigen doordat onderweg naar de grid zijn krachtbron plofte. Toch geen officiële rentree voor de Deen.

Het was extra zuur voor Magnussen, want hij zou geen officiële sessie meer rijden in 2015. Niet raar ook dat hij buiten de boot viel voor wat betreft de veldbezetting van 2016. Gesprekken met Haas en Manor GP leverde niets op, totdat Renault aan de vooravond van de wintertests belde. Of hij Pastor Maldonado wilde vervangen, want hij kwam zijn sponsorverplichtingen niet na en kreeg dus geen stoeltje. Magnussen ging in op het aanbod en stond zo alsnog op de grid, op het laatste moment.

Zijn plotselinge terugkeer vormde het begin van een aantal stabiele jaren in de Formule 1. Magnussen had een vast zitje te pakken en kon eindelijk weer laten zien wat hij in zijn mars had. Nou ja, laten zien is relatief, want de Renault van 2016 was maar een matige bolide waarmee Magnussen slechts zeven punten wist te pakken.

Toch maakte hij genoeg indruk in het achterveld, want Haas contracteerde hem voor 2017 als tweede coureur naast Romain Grosjean. Dat duo zou uiteindelijk tot 2020 standhouden en voor veel spraakmakende momenten zorgen. Eerst was daar de twijfel over Magnussen, daar waar hij begin 2017 vaak betrokken was bij knullige ongelukken, maar later kreeg hij wel lovende kritieken. Als één van de vele middenmoters onderscheidde hij zich door zijn risicovolle rijstijl. Of je nou Marcus Ericsson, Kimi Räikkonen of zelfs teamgenoot Grosjean bent, Magnussen liet je er niet zomaar langs.

Door zijn gewaagde rijstijl werd Magnussen populair bij fans, die graag actie zien, maar zorgde ook voor spanningen tussen hem en andere coureurs. Bekend is de confrontatie tussen de Deen en Nico Hülkenberg vlak na de Hongaarse Grand Prix van 2017, toen de man uit Roskilde zijn Renault-opvolger van de baan dwong. Hülkenberg noemde Magnussen de ‘meest onsportieve coureur op de grid’, waarna de Deen in niet al te nette woorden antwoordde.

Magnussen, en ook teamgenoot Grosjean, bezorgde teambaas Günther Steiner slapeloze nachten. De twee kemphanen kwamen gedurende 2019 meerdere malen met elkaar in aanraking, totdat op Silverstone de bom barstte nadat beide coureurs uitvielen na een botsing. Steiner was woest en ging flink tekeer tegen zijn pupillen, iets wat tot een meme uitgroeide door de Netflix-serie Drive to Survive, waarin de woede-uitbarsting van Steiner op beeld werd vastgelegd.

Hoewel 2019 en 2020 ronduit matig verliepen voor Magnussen, liet hij echter ook zien écht wel een goede subtopper te zijn. Dat kwam vooral in 2018 tot uiting, toen Haas een uitstekende bolide bouwde. Magnussen bewees dat hij met sterk materiaal kan leveren en dat deed hij ook dat jaar. Regelmatig was hij best of the rest achter Mercedes, Ferrari en Red Bull Racing. Met 56 punten werd hij uiteindelijk negende in het kampioenschap, zijn beste resultaat in de Formule 1.

Maar na 2020 sluit hij het boek noodgedwongen, omdat Haas de kans wil geven aan Formule 2-coureurs Mick Schumacher en Nikita Mazepin. Met Magnussen verliest de sport een kleurrijke coureur die zich bewust was van zijn positie, maar alleen genoegen nam met het maximale. Geen grijze muis in de middenmoot, maar een viking die ten alle tijden met het mes tussen de tanden rondrijdt. Magnussen heeft nooit zijn ware potentieel kunnen waarmaken, maar krijgt wat hij verdient: erkenning van de fans, die balen dat zijn naam in 2021 ontbreekt op de grid.