Wie aan IndyCar denkt, zal waarschijnlijk een beeld voor ogen hebben van razendsnelle auto’s op angstaanjagende ovals. Anno 2022 is niets minder waar: slechts vijf uit zeventien races die dit jaar verreden worden, vinden plaats op een ovaalbaan. Texas Motor Speedway is de eerste oval die dit seizoen bezocht worden, en het is bovendien de enige in zijn soort – een 1,5 mile circuit met een banking van 20 graden in de eerste twee bochten en 24 graden in bocht 3 en 4. Het is naar alle begrippen het equivalent van een achtbaan.

Het is niet zonder reden dat IndyCar niet meer van zulke speedways op de kalender heeft staan. In de tijd dat de belangrijkste Amerikaanse openwielklasse nog CART heette – en tevens een stuk gevaarlijker was dan tegenwoordig – werden dergelijke banen te extreem bevonden door de organisatie, teams en coureurs. Het leidde in 2001 zelfs tot het controversiële besluit om de geplande race op de Texas Motor Speedway op het laatste moment af te lassen, omdat de rijders in de trainingssessies vanwege de hoge g-krachten (tot wel 6 g) duizelig raakten en het evenwichtsgevoel verloren. Geen verrassing: in de oefenmomenten voor de kwalificatie lag de gemiddelde snelheid van de topcoureurs rond de 380 km/u.

Tegenwoordig zijn 1,5 mile ovals zoals Texas Motor Speedway vooral te vinden op de NASCAR-kalender. Rijen dik scheuren de bijna 40 deelnemende wagens over het circuit. Reken dit weekend niet op vergelijkbare taferelen in de IndyCar race. Sterker: het is zelfs te wijten aan de stockcar series dat het nauwelijks mogelijk is om zij-aan-zij door de bochten te gaan op TMS.

Het heeft alles te maken met een goedje genaamd PJ1 TrackBite, een synthetische hars die in 2019 op het asfalt van Texas Motor Speedway is gesmeerd om ervoor te zorgen dat er in iedere lane van de kombochten genoeg grip is en er daardoor beter ingehaald kan worden. Een probleem: het spul heeft alleen een positief effect op de Goodyear-banden die door NASCAR worden gebruikt. Het Firestone-rubber onder de IndyCar-bolides dupeert het juist. Het gevolg is dat er feitelijk maar op één manier over het circuit gereden kan worden. De kans op processie-racen is daardoor redelijk groot, aangezien inhalen risicovol is. Dit was in 2021 al merkbaar, hoewel er de nodige bizarre manoeuvres plaatsvonden.

Gelukkig wordt er door Texas Motor Speedway gewerkt aan een oplossing, zo schrijft RACER. Naar verluidt worden er drie mogelijkheden overwogen die het voor de durfallen alsnog mogelijk moeten maken om in de race met twee (of zelfs drie) auto’s breed te rijden. Hoe dan ook belooft het een briljant schouwspel te worden: de snelheden die de hedendaagse wagens bereiken op het circuit zijn nog altijd breinbrekend. In de enige training die vorig jaar werd gehouden, bereikte veteraan Tony Kanaan een gemiddelde snelheid van 355 km/u. Een ongeluk zit dan ook in een klein hoekje, de concentratie dient geen moment verloren te mogen worden, omdat dit in grote brokken kan resulteren.

Iemand die wel mee kan praten over de veeleisende karakteristieken van Texas Motor Speedway is VeeKay. De Ed Carpenter Racing-coureur die bezig is aan zijn derde jaar in de klasse en al een overwinning op zijn naam heeft staan, heeft recentelijk nog een test afgewerkt op het circuit in Fort Worth. Hierbij knapten meerdere bloedvaten aan de rechterkant van zijn lichaam, zo liet de Hoofddorper na afloop op Twitter weten.

Hoewel VeeKay zijn vormende jaren als coureur doorbracht in Europa, is de Nederlander bekend met oval racen. Al sinds 2017 racet hij in de Verenigde Staten, eerst in de Road to Indy en vanaf 2020 in de NTT IndyCar Series. In de lagere klassen maakte Rinus voor het eerst kennis met shorttrack ovals zoals Iowa Speedway en World Wide Technology Raceway, en natuurlijk de illustere Indianapolis Motor Speedway – een klasse apart. Dat ging hem niet slecht af: op de Road to Indy-ladder scoorde hij op ovals een overwinning en meerdere podia. Eenmaal aanbeland in de IndyCar wist VeeKay het meerdere malen tot de top tien en top vijf te schoppen. De inwoner van Fort Lauderdale, Florida, die dit seizoen succesvol aftrapte met een zesde plaats in St. Petersburg, mag daarom zeker als kandidaat gezien worden voor een sterk resultaat.

VeeKay zal in Texas wel de nodige concurrentie krijgen van zijn rivalen. Team Penske-coureur en drievoudig V8 Supercars-kampioen Scott McLaughlin is na zijn dominante overwinning in St. Petersburg de man in vorm. Bovendien had de Nieuw-Zeelander vorig jaar, in zijn debuutseizoen, direct de smaak te pakken op de Texas Motor Speedway. Zijn gebrek aan ovalkennis speelde hem geen parten en hij reed naar een indrukwekkende tweede plaats. McLaughlin’s teamgenoot Josef Newgarden, tweevoudig IndyCar-kampioen, mag tevens niet uitgevlakt worden. En wat te denken van Colton Herta, de gevierde Andretti Autosport-coureur die al meermaals gelinkt is aan een overstap naar de Formule 1 en in 2022 hoopt eindelijk de titel te kunnen pakken. Ook moeten de Chip Ganassi Racing-rijders Alex Palou (regerend kampioen) en Scott Dixon (zevenvoudig IndyCar-kampioen) in de gaten gehouden worden. Patricio O’Ward mag niet vergeten worden: de Mexicaan, uitkomend voor Arrow McLaren SP, is de laatste coureur die in Texas heeft gewonnen.

Kortom, alles wijst erop dat er een intense, zenuwslopende race zal plaatsvinden op de Texas Motor Speedway. Als je na de eerste Grand Prix van het jaar helemaal in de sfeer bent om nog meer autosport te verschalken, zorg dan dat je zondag 20 maart om 17:30 voor de buis zit om de XPEL 375 te kunnen volgen. De race wordt in Nederland uitgezonden op Ziggo Sport Racing.